วันศุกร์ที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2553

ล่อง ลอย ~



ปิดเทอมจะผ่านมาได้ก็เกือบเดือนเรียนจบมาได้ก็เกือบเดือน ยังไม่รู้จะทำอะไรเลยล่องลอยเรื่อยเปื่อยไปวันๆประเด็นสำคัญก็น่าจะเป็นการเล่นเกมส์กับอยู่กับฝ้ายซะวันๆ ก็อยู่ใน700ปีในวันธรรมดาเสาทิดกลับบ้านเอ้ออ อ ไร้สาระดีแต่แม่ก็ไม่ค่อยอยากให้อยู่ใน700ปีอ่ะแต่ก็นะอยู่นี่มีความสุขดีได้อยู่กับฝ้ายทุกวันได้เล่นเกมทุกวันมีความสุขละ

ป.ล อาทิดที่ผ่านมาเสียตังท่าเกมไปสามร้อยละมั้งนี่แหละมีเงินอย่างเดียวเล่นไม่ได้นะเนี่ย 55+

ป.ล อาทิดที่ผ่านมาก็บ้าอิ gain นี่เหมือนกันไม่รุ้นะชอบเพราะอะไรแต่ที่รุ้คือกุชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

วันศุกร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2553

1อาทิดผ่าน

ผ่านไปแล้วสำหรับเวลาที่ว่างเปล่าเรียนจบแล้วจิงๆหรอเนี่ย งงๆอยู่แน่ะกะลังคิดว่าต่อไปจะทำอะไรและต่อไปจะมีอะไรให้ทำเฮ้อออองงกับชีวิตคิดว่าตอนแรกจบมาจะมีเรื่องให้ทำเยอะทำอะไรที่อยากทำทำอะไรที่คิดไว้แต่นี่จบมา1ทิดแล้วยังเรื่อยเปื่อยอยู่เลยอยากอยู่เฉยๆเที่ยวไปวันๆแต่ก็เหมือนว่าที่บ้านอยากให้กลับไปอยู่บ้านไอ่เราก้อไม่อยากกลับไปอยู่มันน่าเบื่อไม่มีอะไรทำ ที่สำคัญ * มันร้อนมันเข้าหน้าร้อนซึ่งมันร้อนมากถ้าอยู่บ้านน่ะ ไปอยู่ที่700ปีดีกว่าเย็นกว่าตั้งเยอะจิงๆไม่ไหวร้อนแบบนี่ทุกวันเป็นกะปิตายแน่ฮานิแล้วอีกอย่างก็จะได้เจอฝ้ายบ่อยๆด้วยจะได้มีความสุขไงความสุขเยอะๆเออวันก่อนฝ้ายมาถามว่าคิดยังไงกันเออเราก้องงๆคิดอะไรจะว่าไปก็ไม่เคยบอกว่าสถานะตอนนี่กับฝ้ายสักทีว่าเป็นอะไรเป็นพี่กับน้องไหมรึว่ายังไงไอ่เราน่ะก็รักนะเป็นแฟนได้ไหมก็ตอบว่าได้เป็นพี่น้องได้ไหมก็ตอบว่าได้สรุปคือได้หมดแหละอยากจะให้เป็นอะไรก็เป็นได้หมดมันสำคัญที่ว่าฝ้ายอยากจะให้เป็นอะไรมากกว่าเราน่ะแค่อยู่แบบนี่ไปเรื่อยๆก็มีความสุขแล้วเพราะฉะนั้นจึงไม่ค่อยสนใจไงว่าจะต้องอยู่ในฐานะอะไรรู้สึกว่ามันไม่ใช้เรื่องสำคัญที่จะต้องเอามาคิดแต่คิดว่าสำหรับฝ้ายแล้วน่าจะสำคัญนอเนาะก็เขาเป็นผู้หญิงก้อคงต้องคิดอะไรมากกว่าเราอยู่แล้วเรามันผุ้ชายเลยไม่ค่อยจะคิดอะไรแบบนี่ก็พยายามจะเข้าใจอยู่แต่ดีใจจังเนาะอยู่ดีๆฝ้ายก็มาบอกมาคุยเรื่องแบบนี่ทั้งที่ปกติจะเงียบตลอดเลยทำให้รู้สึกสบายใจกว่าเนาะไม่รุ้ฝ้ายว่างั้นไหมแต่เห็นฝ้ายช่วงหลังๆดูเข้าใจมากขึ้นนะเฮ้ออเรื่องมากมายเลยเนาะอีกอย่างช่วงนี่อากาศร้อนคนมันก็เลยร้อนมีการชุมนุมประท้วงอะไรกันน่ะเราไม่ได้อยู่สีไหนนะไม่ว่าแดง เหลือ อะไรแล้วแต่แต่ถ้าไคทำให้ประเทศเดือดร้อนเราว่าสีนั้นแหละเป็นศัตรูของแผ่นดินทำไมคนเราต้องเอาความคิดเห็นส่วนตัวมาทำให้เกิดความทุกข์ความเดือดร้อนแก่บุคคลอื่นด้วยความคิดที่ดีทุคนสามารถคิดได้การกระทำที่ดีต่างหากที่ทุกคนทำไม่ได้เส้าใจเห็นประเทศเป็นแบบนี่ไม่รู้จะต้องอยู่ในสถานะการณ์แบบนี่ไปอีกนานแค่ไหนมันไม่ได้ก่อประโยชน์แก่ประเทศมันก่อประโยชน์แก่แค่เฉพาะบางคน บางกลุ่มเท่านั้น ไม่ว่าคนเหล่านั้นจะเป็นคนที่สีไหนใช้อ้างก็ตามไอ่ชาวบ้านที่ทำตามก็นะแทนที่จะเอาเวลาไปตั้งใจทำงานทำสิ่งเจริญแก่ตนเองแก่ประเทศกลับเอาเวลาไปฟังผู้นำเหล่านั้นซึ่งไม่ได้ก่อแนวทางที่จะเห็นถึงอนาคตที่ดีเลย เส้าใจ . . .