อสพ อาทิดที่สอง

ตอนนี่อาทิดที่สองแล้วของอสพ.ชีวิตการทำงานแบบสุดๆอ่ะไม่คุ้นเลยจริงๆเพื่ออ่ะรำคาญไม่อยากจะทำแต่ว่ามันก็คงต้องจำเป็นที่ต้องทำคนเราเรียนแล้วเป้าหมายก็คือทำงานนี่นาเพราะฉะนั้นเราไม่มีเงื่อนไขไดๆต่อรองที่จะไม่ทำเลยเฮ้อออ อ ออออเศร้าชีวิตน๋อชีวิต ก้อทำงานอสพ. ไม่คุ้นเลยระบบราชการแบบนี่เรียนครูมาแต่ต้องมาทำงานแบบนี่มันก็ต่างไปอีกแบบคือมันต้องทนอยู่เห็นหน้ากันแค่เนี่ยไม่กี่คนบนอำเภอส่วนครูมันไม่ค่อยจะได้เจอกันหรอกส่วนมากก้ออยู่กับนักเรียนมากกว่าเตรียมแผนการสอนเตรียมสื่อคิดล่วงหน้าแต่ละวันส่วนบนอำเภอก้อทำงานเฉพาะหน้าทำไปเรื่อยๆที่สำคัญ ไม่มีปิดเทอม ! !!!! แต่ก็นะแม่ก็ถามว่าชอบแบบไหนระหว่างครูกับอสพ.ถามตอนนี่ก็ตอบไม่ได้จริงๆว่าชอบแบบไหนมากกว่ากันอสพ.ไม่ต้องเขียนแผนไม่ต้องเตรียมสื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปวันๆเป็นครูมีปิดเทอมด้วยเล่นกับเด็กๆไปวันๆเฮฮาไปเรื่อยเฮ้ออตอบไม่ได้จริงๆว่าชอบอะไรมากกว่าไว้รอต้องครบ1ปีก่อนแล้วค่อยมาคิดอีกทีว่าชอบอะไรจะดีกว่า ^ ^

ตอนนี่ชีวิตขยายมากขึ้นมีเพื่อนกลุ่มใหม่เพื่อนอสพ.อีก100คนเข้ามาในชีวิตมีคนพัฒนากรและคนบนอำเภอเข้ามาในชีวิตเรื่องใหม่ๆอีกมากมายเช่นการไหว้เป็นครูไม่ต้องไหว้ไคเยอะไหว้แค่ครูในโรงเรียนฝ่ายบริหารแค่นั้นเป็นอสพ.ต้องไหว้ดะไหว้ตั้งแต่นายอำเภอยันคนถูพื้นไหว้แม่งเช้าจรดเย็นแต่ก็เป็นกิจของอสพ.ที่ต้องทำกันชีวิตมันเลยมีเรื่องใหม่ๆเยอะมากกลุ่มเพื่อนอสพ.ที่ต้องไม่รุ้สิเรามันเป็นคนไม่ค่อยพยายามจะทำความรุ้จักไคคืออยากพูดก้อพูดอยากเงียบก็เงียบซึ่งถ้านานๆไปทุกคนก็จะค่อยๆลืมเราไปเองกลัวนะแต่ก็ไม่อยากทำอะไรไม่อยากต้องคอยแสแสร้างทำตัวเป็นในแบบที่คนอื่นอยากเป็นเป็นตัวเองที่เราสบายใจคงดีกว่าซึ่งฝ้ายก็ไม่เข้าใจเพื่อนอสพ.ของเราเลยคิดว่าเราต้องไปชอบคนนั้นคนนี่ไม่ผิดเลยที่ฝ้ายจะคิดไม่ผิดเลยที่จะร้องไห้เวลาเห็นเราคุยกับเพื่อนใหม่เราพยายามเข้าใจว่าฝ้ายก็คงต้องมีบ้างแหละที่เศร้าเหงาแต่สาบานจิงๆว่าไม่เคยจะทิ้งฝ้ายไปไหนไม่เคยมีความคิดจะเลิกกับฝ้ายแล้วไปคบไคเลยจิงๆนะถ้าฝ้ายเข้าใจตรงจุดนี้ได้ก็คงดีแต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเราก็อยู่ในแบบของเราต่อไปดูแลฝ้ายในแบบที่เราจะทำได้และก็จะทำให้ดีที่สุด

ทำงานเหนื่อยนะมันเหนื่อยใจ ไม่รุ้ทำไมไม่อยากโตเป็นผุ้ใหญ่เลยจิงๆ

ไม่ไหวละ

ฝ้ายทำยังไงดีพี่รักฝ้ายนะตัวพี่เองคิดว่าพี่รักฝ้ายมากแต่ฝ้ายทำไมกลับคิดว่าพี่ไม่รักฝ้ายพี่ไปมีคนอื่นตลอดพี่ไม่เคยคิดอะไรกับคนอื่นมากกว่าฝ้ายเลยนะพี่อาจจะคุยกับคนอื่นเยอะมีเพื่อนเยอะยิ่งช่วงนี่มีเพื่อนอสพ.เข้ามาอีกแต่พี่ก้อไม่เคยลืมฝ้ายเลยนะตอนนี่พี่มีอะไรให้ทำเยอะไปหมดไหนจะเริ่มทำงานไหนจะเพื่อนใหม่แต่พี่ก้อไม่เคยรักฝ้ายน้อยลงพี่คิดว่าพี่ผิดเองที่ไปทำตัวสนิทกะคนอื่นมากไปพี่จะยอมทิ้งทุกคนเพื่อฝ้ายดีไหมจะยอมอยู่กับฝ้ายแค่คนเดียวไม่เอาไคเลยดีไหมถ้าเป็นแบบนั้นอนาคตของพี่จะทำยังไงพี่ตั้งใจจะทำงานดีๆหาเงินมาเยอะให้ฝ้ายไปเที่ยวด้วยกันอยากไปไหนก้อไปอยากกินอะไรก้อกินพี่มีความฝันในอนาคตที่มีแต่ฝ้ายนะแต่ฝ้ายมองอนาคตไว้ยังไงอนาคตของฝ้ายตอนนี่คงไม่มีพี่อยู่เลย

พี่อดทนมากนะพยายามทำตังเป้นหลักไม่อ่อนไหวไม่อ่อนแอต้องเป้นหลักให้ฝ้ายให้ได้พี่เป้นผุ้ชายเพราะฉะนั้นพี่ต้องมั่นคงพอที่จะให้ฝ้ายทำอะไรกับพี่ก็ได้แต่หลักที่มั่นคงมันก็เจบเป้นนะมันก้อร้องไห้เป็นเหมือนกันแต่พี่ก้จะทำให้ดีที่สุดจนกว่าฝ้ายจะไม่อยู่กับพี่แล้วไม่ต้องการพี่แล้วพี่ก้จะอยู่ที่เดิมให้ฝ้ายจากไปดีกว่าพี่จะไม่ยอมไปจากฝ้ายนะพี่จะอยู่ตรงนี่เสมอ