มิถุนายน 2557

มีโครตหลายเรื่องช่วงที่ผ่านมาแต่ก็ไม่ได้เอามาเขียนลงในนี่ ทั้งหมดทั้งมวลเนื่องด้วยมาจากความขี้เกียจล้วนๆไม่มีขี้หมาหรือขี้แมวมาปน

1. ช่วงที่ผ่านมาตั้งแต่มีรัฐประหาร ประเทศก็ดูสงบลงพอสมควร แต่มีความรู้สึกเหมือนว่ามันแค่เอาอะไรมาบังไว้ เดียวพอทหารลงแม่งมาใหม่ คราวนี่อาจมาแรงกว่าเดิมอีก

2. ที่จริงก็มีมาสักพักแล้วกับสิ่งที่เห็นพวกนี่แต่ว่าหลังๆเริ่มรู้สึกตลก เห็นได้มากตามไอจีคนดังๆทั่วไปคือ  น่ารักจังเลยครับ
#รบกวนฝากร้านหน่อยนะคับ!!
#ฝากร้าน อาหารตามสั่ง ป้าอ้อย รัชดา36 หน่อยนะครับ #กระเพราะหมูสับ,หมูกรอบ,ไก่,ทะเล ผัดพริกแกง #ข้าวผัด ต้มยำ ทอดกระเทียม ผัดผงกะหรี่ ผัดเผ็ด ไข่ดาว7บาท ไข่เจียว10บาท ข้าวเปล่าถุงละ10บาท กับข้าวอะไรสนใจ ติดต่อ ที่ไลน์ pa_aoi #ส่งemsทั่วประเทศฟรีนะครับ ขอบคุณครับ 

พวกนี่มันคืออะไร คือหลังจากโพสรูปเสร็จคนในรูปคงรู้สึกดีๆแต่พอหลังจากนั้นฝากร้านซะยาว กุขรรม

3. คำสั่งย้ายออกมา 2-3 อาทิตย์ละ สรุปอยู่คลองขลุงเหมือนเดิม สาเหตุเพราะกุไม่ได้ยื่นเรื่องขอย้ายในปีนี้ทำไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว คือเอาตรงๆกุง่าวเอง แม่งโครตเจ็บใจ โกรธตัวเองไม่ติดตามเองไม่สนใจเอง เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

4. อ้วนขึ้นมาก ไปตรวจสุขภาพเป็นแม่งทุกอย่าง ควานดัน น้ำหนัก แม่งเกินหมด ชีวิตกุแม่งจะยาวแค่ไหนวะเนี่ย เฮ้อต้องลดอ้วนจริงจังละนะสาส

ความคิดกับปัจจุบัน

       หลังจากทบทวนชีวิตของตัวเองที่ผ่านมา รู้สึกว่าเริ่มเจอกับประสบการณ์ที่ตัวเองชอบแล้วเป็นอาชีพที่อยากจะทำคิดว่าน่าจะมีความสุขที่จะทำ และถ้ามีความสุขที่จะทำก็น่าจะทำมันออกมาได้ดี คืออาชีพไกค์ทัวร์ ใช่สิไกค์น่าจะเป็นสิ่งที่เราคิดมาตลอดว่าเป็นสิ่งที่ชีวิตเราอยากทำ คือทำอาชีพที่ทำงานไปด้วยเที่ยวไปด้วย รับงานเป็นจ็อบๆ ติดต่อประสานงาน บริหารจัดการเป็นระบบ วางตารางเวลาล่วงหน้า แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า อัธยาศัยดี รักงานบริการ ใจเย็น พูดเพราะ กล้าแสดงออก กุว่าทั้งหมดที่คิดมาแม่งตรงกับความชอบตัวเองแม่งทุกข้อเลย แต่ว่าดันไม่รุ้ตัวเองโง่ๆตามเพื่อนไปสอบนู้นนี่ ไปเป็นครู ไปเป็นพัฒนากร ทั้งๆที่ไม่รุ้เลยว่าตัวเองชอบอะไร เกิดมาเพื่ออะไร เราไม่ได้ตั้งการจะเป็นใหญ่เป็นโต ไม่ได้ต้องการการมีเงินเยอะๆ   เพราะเราคิดว่าคนเราทุกคนมันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อสิ่งใดที่เหมือนกัน เราต่างคนต่างความสามารถ ต่างความถนัด มีสิ่งที่ตัวเองทำได้ดี มีสิ่งที่ตัวเองพอทำได้ กับมีสิ่งที่ตัวเองทำได้ไม่ดี คิดไปแล้วชีวิตตั้งแต่เข้ามหาลัยมาได้ ชีวิตก็มีแต่พอทำได้กับทำได้ไม่ดีบางทีก็ถึงกับทำไม่ได้เลยก็มีแต่ก็ยังทนฝืนมาได้ถึงตรงนี้ พยายามคิดว่าตัวเองชอบ ตัวเองทำได้มาตลอดแต่พอมาคิดจริงๆแม่งมาได้เพราะฟลุ๊ดทั้งหมด ทั้งที่มองไปข้างๆทุกคนมาด้วยความพยายามกว่าจะมาถึงจุดนี้ แต่เราแม่งมาแบบขี้เกียจๆ ยังไม่พร้อม แร่งรีบ ไม่เข้าใจ ไม่อยากทำ มีสิ่งที่อยากจะค้นหาอยู่ อยากจะย้อนเวลากลับไปได้เนาะถ้ารู้ว่าตัวเองชอบอะไร ตอนนั้นอาจจะเลือกทางชีวิตที่ตัวเองต้องการได้ดีกว่านี้ แต่นั้นแหละก็นี่คือชีวิตมันไม่ใช่เกมส์ มันrestatไม่ได้ในเมื่อมันเดินมาทางนี่แล้วก็ต้องตั้งใจทำเต็มที่มากที่สุด ทำได้แค่นั้น แล้วก็คงหวังเอาไว้ว่าชีวิตคงจะมีทางเดินที่ดีที่เหมาะสมกับเรา

ตัวหนังสือที่เราเห็นในโลกโซเชียลมันไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกหรืออารมณ์ของคนที่พิมมัน แต่มันบ่งบอกถึงกำกึ๊ดและอุปนิสัยนิสัยของคนคนนั้นว่าเป้นยังไงมากกว่า

บางทีความคิดความรู้สึกของเราบางอย่างมันก็ยากที่จะอธิบายหรือบอกให้ใครรู้ บางทีอาจจะดูเป็นคนไม่คิดอะไร ไม่จริงจังกับอะไรมากแต่จริงๆแล้วเราก็เหมือนคนอื่นๆทั่วไปมีอารมณ์ มีความรู้ มีโกรธ มีเสียใจ แต่แค่บางทีไม่แสดงออกไปเฉยๆ ไม่มีอะไรมาก....แค่อยากพิมเฉยๆ อยากพิมมากด้วย

ประเทศเห็นแก่ตัว

ต่างฝ่ายต่างเห็นแก่ตัว
ต่างคิดต่างอ้างมุมมองตน
ฝ่ายมึงผิดฝ่ายกูถูกไล่ด่าแม่ง
มึงคิดมึงถูกมึงคิดมึงดี
เหี้ยไม่มีไรสักอย่างหมาทั้งนั้น
ปากมีไว้พูดจามึงเอาไว้ด่า
จบแล้วประเทศมึงประเทศกู
ขอให้เจริญๆทั้งสองทั้งมึงทั้งกู
ทางออกมีเห็นไม่สนใจ
เสือกเอาคิดตนเป็นใหญ่
บดบังหนทางเดินไป
มุ่งหาส้นตีนตันทางเดิน
มึงหยุดมึงคิดมึงมอง
ถอยก้าวหลังแล้วย้อนมอง
ถ้ามีคิดบ้างไม่เอาใจขุ่นเขือง
แค่นี่เห็นทาง กอดคอเดินกัน
รักกันรักไทรักไทย ฝากใจฝากไปกับแผ่นดิน