อินสตาแกรมของฉัน

อันนี่คืออัพเดตล่าสุดในไอจีตามเวลาเลย

มาๆไอ่เหี้ย อีกสองนาทีจะเที่ยงคืนละก็มัวทำห่าเหวอะไรอีกไม่รุ้แหละตั้งใจว่าจะมาพิมนานแล้วก็มัวดูหนังจบไปหนึ่งเรื่อง ฟังเพลง เข้าเฟส ดูทีวีไปเรื่อยมารู้ตัวอีกทีก็ตอนนี่ ก็มันมีเรื่องที่ค้างเมื่อวานอยู่อีกสองเรื่อง วันนี่เอาเรื่องเดียวสั้นๆก่อนคืออินสตาแกรม เราเริ่มเล่นอินสตาแกรมได้สักสองปีกว่าเกือบสามปีแล้วล่ะ .... นี่ทิ้งไปประมาณสิบนาทีเพราะไปไล่ดูในอินสตาแกรมว่ารูปแรกโพสเมื่อไหร่ปรากฏว่าเมื่อเดือนพฤศจิกายน2556 นี่ก็สองปีกว่าสิ้นปีนี้ครบสามปี คือจะบอกว่าจริงๆเลยในชีวิตเราช่วงนี่ถ้ามีเรื่องที่อยากอวดหรือยากระบายอยากพูดถึงในแบบที่เป็นตัวเองจริงๆมีคำหยาบบ้าง มีด่าคนอื่นบ้าง มีประชดประชันบ้าง หรือแบบเวลาที่เราแม่งโพสอะไรติดๆกันแบบวันหนึ่งเกิดมีอารมณ์อยากโพสห่าอะไรเยอะๆแล้วแบบในเฟสกูก็ไม่อยากให้มันน่ารำคาญไงเพราะกุแม่งก็คิดด่าในใจเยอะพอสมควรไอ่พวกที่มันแม่งโพสอัพเดตชีวิตตัวเองตลอดเวลากุก็เลยไม่อยากเป็นเหมือนคนที่กุด่าไง ก็เลยมีที่ลงใหม่คือในไอจีนี่แหละแรกๆเล่นก็มั่วๆไปเพราะไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่พอมาหลังๆแม่งเป็นที่ระบายอย่างดีเลย ล่าสุดเราก็ให้มีคนติดตามเราแค่32คนเอง คือคัดแบบเอาคนที่กุด่ากุโพสอะไรไปละจะไม่เป็นผลเสียกับกุมาไงเป็นเพื่อนบ้างเป็นน้องบ้างนู้นนี่ ก็เลยสบายใจจะโพสจะพิมอะไรกว่าในเฟสเยอะ บางอาทิตย์ในเฟสแม่งไม่เคลื่อนไหวเลยแต่ในไอจีลงรูปทุกวันก็มีนาจา 5555 แต่ข้อเสียอย่างของไอจีคือแม่งมันจะพิมห่าอะไรยาวๆแบบที่บางทีเราจะชอบเพ้อพิมเล่าความคิดระบายลงในตัวหนังสือแบบที่กุกำลังพิมอยู่แบบนี่ไม่ได้ไงคือมันลงได้แต่รูปแล้วต้องเขียนบรรยายใต้รูปเอาแล้วใช้โทรศัพท์อะเนาะมันกดนานๆแม่งก็ปวดนิ้วไม่เหมือนพิมนี่ใช้โน็ตบุ๊คสำนักงานพิมสบายไปเลย 5555 ว่าไปมาอยู่นี่สี่ปีกว่าใช้โน็ตบุ๊คหลวงจนจะเป็นของตัวเองละสัส สงสัยถ้าต้องย้ายจริงๆต้องซื้อมาใหม่เป็นของตัวเองซะละแหละติดเล่นไปละ แต่แม่งก็ทำกุเสียสายตาไปพอสมควรนะ เออๆๆนั้นแหละน่าจะหมดละมั้งเรื่องไอจีอินสตาแกรมเอาสั้นๆเนาะ อันนี่สั้นปะวะน่าจะสั้นนะ ใช้เวลาพิมมาตอนนี่ทั้งหมดยี่สิบนาทีเองจิ๊บๆ .......แล้วก็อีกเรื่องพวกเรื่องความรักห่าอะไรนั้นแม่งมันหมดอารมณ์ละ555555 คือเมื่อวานดูหนังญี่ปุ่นมาไงละแบบกุก็อ่ะนะดูอะไรมาละชอบอินเมื่อวานก็อินถึงตีสี่เลยกว่าจะได้นอน แต่ก็ว่าจะตั้งใจเขียนอยู่แหละเอาไว้พุ่งนี่ละกันจะพยายามเค้นความรู้สึกมาเขียนนาจา

อันนี่คือหนังญี่ปุ่นที่กุบอกว่าทำให้กุเพ้อเมื่อวาน 555 ทีแรกดูว่าจะไร้สาระเอาไปเอามาตอนจบแม่งเสือกซึ่งอีกนะ
โดนเลยฮาโตริ แม่งแต่น่ารักจริงๆห่านางเอกเรื่องนี่ดูมาสองเรื่องติดละ
หลงสัสอ่ะ ถ้าได้เป็นเมียจะตั้งใจทำงานเลยครับ 555

นี่ก็คืออีกเรื่องที่ว่า พอดีเป็นคนจริงอ้างอิงถึงละต้องมีรูปประกอบ 5555

 ไปละนอนดีกว่าพุ่งนี่ทำงานอีกจะเที่ยงคืนละสาส

ตีสี่ครึ่ง

ควยไอ่เหี้ย เมื่อกี้ตั้งใจจะโพสต่ออีกสองเรื่องตั้งแต่ตีหนึ่ง แต่แม่งเอาไปเอามาตีสี่คึ่งเฉย อีกสองเรื่องเดียวมาโพสใหม่ละกันนะ พุ่งนี่นัดชาวบ้านประชุมไว้เก้าโมงเช้าอีกกุ วันหยุดแท้ๆแม่ง เย็ดเข้
.
.
.
เออๆ เมื่อกี้ก็อ่านไปเรื่อย ไปเจอโพสที่เราเป็นอสพ.ใหม่ๆ แม่งเอาจริงๆจำความคิดตัวเองตอนนั้นไม่ได้จริงๆพอมาอ่านละแม่งก็ คิด.... เออเนาะ 555 กุผ่านมาถึงจุดนี้ได้ไงวะชีวิต

สวัสดีปีใหม่ค่ะเฟสบุ๊ค

เออแม่งนานชิบหายไม่ได้มาเขียนอะไรในนี่ แต่ก็มีเปิดเข้ามาบ้างแล้วแต่รมณ์นะ เราโตขึ้นมาพอสมควรยะจากที่เริ่มต้นสร้างบล็อกที่นี่ตอนแรกรูปแบบการเขียนแม่งก็เปลื่ยนไปด้วย เปลี่ยนไปเยอะพอสมควร แต่ไอ่รูปแบบที่ตั้งไว้ตั้งแต่สร้างก็ไม่เคยเปลี่ยนนะ แล้วช่วงสามสี่ปีหลังแม่งมันเอาไปลิ้งกับกูเกิ้ลพลัสยังไงก็ไม่รุ้ช่างแม่งมัน ไม่ได้สนใจห่าอะไรอยู่แล้ว ที่พิมที่เขียนอยู่นี่ก็ไม่ได้บอกใครเลยจริงๆ ทีแรกตั้งใจว่าจะเขียนเอาไว้ ละสักวันจะเอาให้ฝ้ายอ่าน แต่เอาไปเอามาไม่ดีกว่าเก็บไว้คนเดียวแบบนี่แหละ แต่กุก็ไม่เข้าใจระบบมันอยู่แม่งกลัวสักวันไปลิ้งค์กัยเฟสบุ๊คแม่งจบชีวิตกุเลยนะไอ่ห่า คือช่วงปีสองปีที่ผ่านมาเราแม่งหลงเข้าไปอยู่ในเฟสอยู่สักพักแล้วพอเล่นไปเล่นมาเพื่อนแม่งเพิ่มเยอะขึ้นไงแล้วพอเพื่อนเยอะบางคนแม่งก็เป็นหัวหน้า เป็นเพื่อนร่วมงาน เป็นคนที่มีส่วนได้ส่วนเสียในชีวิตกุเยอะพอสมควร ความเป็นตัวเองความที่อยากระบายอยากพิมเหี้ยอะไรไปแม่งก็เลยต้องคิด ยกตัวอย่างเช่นรำคาญหัวหน้า ไม่เป็นห่าอะไรเลย เป็นหัวหน้าที่กุใช้คำว่ากาก ได้เต็มปากเต็มคำ แต่พิมไม่ได้ไงเพราะแม่งมันต้องมีผลอะไรสักอย่างกับเราไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ไม่ทางรูปธรรมก็นามธรรม ก็เลยแม่งใช้เป็นเครื่องมือเลยสำหรับกุนะ เฟสบุ๊คแม่งเหมือนชื่อมันเลยคือมันกลายเป็นสถานที่ที่กุแบบเอาเรื่องที่ต้องการให้คนอื่นรู้ เอาเรื่องที่ต้องการให้คนอื่นนึกถึงกุลงไป เรื่องเหี้ยๆบางเรื่อง เรื่องลึกๆในใจเราแม่งไม่เคยไปลงเลยจริงๆนานมากแล้วที่ต้องพยายามสร้างหน้าตาสร้างตัวตนที่เราอยากให้คนอื่นรับรู้เกี่ยวกับเราในนั้น แต่แม่งไม่ใช่ว่าทั้งหมดมันไม่ใช่กุ กุตอแหล หลอกลวงไรงี้นะ แต่มันเป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิตกุไง อย่างชีวิตกุ 100% แต่กุก็คัดที่อยากให้คนอื่นรู้แค่สัก 20% งี้ไง แต่กุก็ว่าคงปกติมั้งคนอื่นเขาก็ทำกันอย่างงี้ ยกเว้นพวกห่าเหวอะไรที่ต้องอัพเดตทุกลมหายใจ ไอ่พวกเสพติดโซเชี่ยวเข้าเส้นเลือด อันนั้นแม่งเป็นโรคละไอ่ห่าแต่กุแค่แบบโพสแม่งอะไรหวังไว้ว่าคนอื่นจะเห็นแบบที่เราต้องการ คิดแบบที่กุอยากให้คิด รู้สึกว่าเรื่องไอ่บ่นเฟสบุ๊คตัวเองนี่กุน่าจะเคยเขียนไปแล้วนะ แต่ที่เขียนไปตอนนั้นกับตอนนี่มันก็คนละช่วงเวลากันเนาะเพราะฉะนั้นช่างแม่ง ..... คือจะบอกว่าเรื่องที่ตั้งใจจะมาเขียนจริงๆวันนี่ยังไม่ได้เข้าเรื่องเลยคือเรื่องความรัก แล้วแม่งไม่พอมีเรื่องอินสตาแกรมเข้ามาอีก เอาวะ ไหนๆนานๆแม่งจะเข้ามาเขียนในนี่ เดียวจัดเต็มแม่งไปเลยสามเรื่องเอาจนกว่ากุจะง่วงนอนไปเองละกันนะ

คลอปหน้าจอมาแม่งเลย ไหนๆพูดถึงเฟสละ 555