วันพุธที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ปีใหม่แล้ว 2


ข้าง ๆบ้านเปิดเพลงร้องเพลงกันเสียงดังเลย ก็ไม่เข้าใจว่าจะดังไปทำไมกูไม่ได้อยากฟังเพลงที่มึงร้องนักหรอก เสียงเหมือนตดแมว วู้~ ยิ่งดึกยิ่งดัง . . . ตอนนี่เอาไดอารี่ของฝ้ายมากอ่านก็แลกไดอารี่กันตามสัญญาที่พูดไว้ตอนต้นปีบางครั้งก็พึ่งรู้สึกเหมือนกัน เรื่องเล็ก ๆ บางเรื่องสำหรับผู้หญิงนิที่เรามองข้ามมองผ่าน ๆ กลับเป็นว่าสำหรับผู้หญิงแล้วมันยิ่งใหญ่มากก็ไม่รุ้สินะถึงยังไงเราก็คงไม่เปลี่ยนอะไรไปจากนี่แล้วล่ะ เพราะชอบแบบนี่น่ะ ชอบอะไรเรื่อย ๆ ไม่อยากให้มากไปหรือน้อยไปกว่านี้เพราะถ้าเป็นแบบนั้นคงทำตัวไม่ถูก . . . ยังไม่เคยคิดลืมจากดอยต่าง ๆ ที่ฝันจะไปอันดับแรกคือดอยหลวงเชียงดาวเลยนิเป็นความฝันนะฝันไว้จิง ๆ ดอยบ้าอะไรจะสวยขนาดนั้น เราน่ะพร้อมนะแต่คนที่จะไปด้วยกันน่ะรู้สึกยังไม่พร้อมเลยเราก็ไม่อยากไปคนเดียวไงอยากไปกับเพื่อน ๆ อยากไปกับคนที่เราชอบที่จะอยู่ด้วย และก็อีกที่คือแม่แจ่มบ้านเพื่อนลิ่วตอนนี้ก็ยังจำความรู้สึกตอนไปกินข้าวบ้านมันนอนบ้านมันได้อยู่ชอบนะชอบความรู้สึกแบบนั้น อยากกลับไปเที่ยวบ้านมันอีกที่จิงมันก็ชวนแหละ แต่ไม่รุ้จะไปยังไงดีจะไปคนเดียวมันก็ยังไงอยู่ วู้ ~ อยากไปจิง ๆ หนาว ๆ แบบนี่ มันต้องดอยเท่านั้นสินะ กางเต้น ทำข้าวกินเอง นอนดูดาว นั่งเล่าเรื่องสนุก ๆ กันรอบกองไฟ ขอแค่นี่ชีวิต แค่นี่ก็มีความสุขแล้ว

วันอาทิตย์ที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ปีใหม่แล้ว

ใกล้จะปีใหม่แล้วสิ ตอนนี่รู้สึกว่าตัวเองแก่ขึ้นมาก ความรู้สึกเกี่ยวกับปีใหม่ ไม่ได้ทำให้ตื่นเต้นมากไปกว่า การที่จะต้องตื่นไปโรงเรียนทุก ๆ เช้า มีความคิดอยู่ว่าตอนนับถอยหลังทั้ง ๆ ที่นับถอยหลัง แต่เวลากลับก้าวไปข้างหน้าเหมือนเดิม คนเราช่างหาวิธีคิดที่ทำให้ตัวเอง เจอกับเรื่องราวพิเศษในโอกาสต่าง ๆ ได้อย่างไม่สร้างสรรค์และไม่เนียนในความรู้สึกของผมเหลือเกิน จะว่าไปแล้วความรู้สึกตอนเวลาปีใหม่ บางครั้งมันก็ทำให้เรานึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา หลายเหตุการณ์ หลายครั้ง หลายโอกาสที่ช่วงเวลาปีใหม่มอบเวลาแห่งความสุข รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ การเริ่มต้นใหม่แต่ก็ยังมีอีกหลายคนซึ่งปีใหม่ไม่ได้เป็นวันพิเศษกว่าวันอื่น ๆ ที่ชีวิตมีรอบ ๆ กายมีแต่ความเหงา ความทุกข์ ความทรมาน ยกตัวอย่างเช่นปีใหม่ปีที่แล้วผมเห็นใครหลาย ๆ คนเตรียมตัวแต่งตัวกันเพื่อที่จะไปงานปีใหม่ ขณะเดียวกันมีคุณยายอยู่ท่านหนึ่งคุณยายอายุมากแล้วปั่นรถซาเล้งเก่า ๆ จวนเจียนจะพังเต็มทีพร้อมกับเพื่อนร่วมชีวิตของคุณยายคือเจ้าหมาหน้าตาฉลาด ๆ อยู่สองสามตัวคุณยายมานั้งอยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวซึ่งผมกำลังกินอยู่ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่ขัดแย้งกันภายในใจของผม ภาพหนุ่มสาวที่แต่งตัวเตรียมเพื่อจะไปฉลองปีใหม่ในสถานบันเทิงชั้นนำต่าง ๆ กับภาพคุณยายที่ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าปีใหม่คืนนี่คุณยายจะไปนอนที่ไหน

วันพฤหัสบดีที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2552

จุดเริ่มต้น



25 ธันวาคม 2552
เวลา 14.11น.
ห้องแนะแนวโรงเรียนยุพราชวิทยาลัย