รู้สึกว่าเวลาผ่านไปทุกวันอย่างสม่ำเสมอทุกสิ่งรอบๆข้างเปลี่ยนไปเพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันมาต่างเรียนจบกันหางานทำกันมีงานแล้วบ้างกำลังหางานบ้างและก็สังคมก็เปลี่ยนไปเหตุการณ์บ้านเมืองก็เปลี่ยนไปมีเหตุการณ์อะไรเยอะแยะผ่านเข้ามาแต่สิ่งที่รู้สึกจะไม่ได้เปลี่ยนเลยคงจะเป็นตัวเรารู้สึกเราเป็นเราแบบนี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรตอนนี่ก็ยังเหมือนเดิมทั้งที่รอบๆข้างเปลี่ยนไปกำลังคิดว่าคนอื่นจะคิดแบบเราไหมเราคิดว่าการที่จะไปทำงานหรือไปทำอะไรนอกจากการเรียนมันคงต้องเป็นชีวิตที่ฝืนมากต้องทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ยังไงทั้งที่ใจเรายังไม่เป็นผู้ใหญ่ใจเรายังเป็นเด็กอยู่จะทำยังไง
ป.ล ประเทศไทยก็เปลี่ยนไปกลายเป็นประเทศอะไรก็ไม่รุ้ความรุนแรงเหตุการณ์ต่างๆมันทำให้เราลืมประเทศในตอนอดีตสมัยเราเป็นเด็กๆเมื่อไหร่ความเปลี่ยนแปลงจะพาเวลากลับมาให้ประเทศสงบสุขอย่างที่ควรจะเป็น
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น