การเริ่มต้นของอสพ.63(อีกครั้ง)

-*- โครตเซงคอมเมื่อพิมเสร็จแล้วอย่างสวยงามคอมดันข้างอีกควยมากเขียนใหม่ก็ไม่รุ้จะดีเท่าเดิมรึปล่าว

ตอนนี่กำลังกลับมาจากอบรม 18วัน รู้สึกดี ดีมากจริงๆมันไม่เคยคิดเลยว่าประสบการณ์ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานั้นมันมีคุณค่ามากต่อชีวิตของผมที่จะเดินต่อไปมีเรื่องราวมากมายเสียจไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นในระยะเวลาแค่นี้ได้ ผมไม่เสียใจเลยนะที่มีโอกาศได้ไปอบรมครั้งนี้เพราะสิ่งที่ผมได้กลับมามันยิ่งใหญ่เหลือเกิน การนั้งรถไปกลับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันคุยกัน2-3วันอย่างขึ้นรถลุงไอ่ปอยไปอบรม การนั่งรถไกลมากก กก การที่ได้เห็นว่าแม่รักเรามากถึงขนาดนั้งรถไปส่งด้วย ทำให้ได้รู้สักทีว่ากุเนี่ยไม่ได้แพ้อาหารทะเลกินได้หมดทุกอย่างเลยทะเลเนี่ย ทั้งสดและสุก การแพ้ตัวต่อตัวแตนกัด ผื่นขึ้น การปรับตัวเข้าหาคนอื่น การคบเพื่อน การร้องเพลงมาร์คพัฒนาชุมชน มาร์คอาสา การขอบคุณข้าว อาหารทะเลทุกชนิด โกเบ โกเบ2 กว. กร. ปฏิคม นอนฟังเพลงบนเตียง ตื่นมาออกกำลังกายตอนตี5 การใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว 5วัน การกินอยู๋อย่างประหยัด สมุดเงา บัญชีออมใจ บ้านหมู่ที่9 เขาน้อยห้วยตามา ต.ศิลาลอย อ.สามร้อยยอด จ.ประจวบฯ คุณทำได้เราทำได้ ดอกลีลาวดี ความสวยงามระหว่างความจริงและความฝัน ฐาน4 จริตนักพัฒนา พี่บ๋ำ พี่ป๊ะ อ.รังสรรค์ มะม่วงน้ำดอกไม้สีทอง,เบอร์4 พี่ผู้ใหญ่บ้านประเสริฐ (พี่โฉ๋) เพราะเราเป็นเพื่อนกัน เพราะเราคือทีมโจโฉ๋ เก็บมะม่วง เขากระโหลก อาหารทะเลทุกอย่าง รถคามรี่ การทำแผนที่ ความรัก แอบรัก หลงรัก การมั่นคงต่อความรักของตัวเอง น้ำฝนคนวาดดอกไม้ที่สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา ดอกลีลาวดี ก้อยเพื่อนสาวที่น่ารักที่สุดเท่าที่ในชีวิตเคยมีมา ไอ่ปลั๊กตาเขฟันเหยินแต่มีเสน่ห์มากที่สุดไม่รุ้ทำไมอยู่ด้วยละกุมันส์มาก ไอ่ต้อมแว่นขี้เก๊กตัวพ่อแต่มันห้อหล่อจริงๆ พี่แพรวาพี่สาวที่คุยได้ทุกเรื่องให้คำปรึกษาขั้นเทพทุกครั้ง ไอเบมเพื่อนที่ไม่ชอบนิสับมันมากแต่ก็คือเพื่อนไอ่อ๊อฟจอมร้อนแรงหาเรื่อง ปุลุสาวแรงจากแม่ฮ่องสอน ส้มโอสาวเชียงราย กลุ่มหน่มเหนือ ติงต้อมโอ๊ตกลุ่มหนุ่มอีสาน อาร์ทติ๊ส ไอ่ฝน ท่านบู ฯลฯ เขาหัวกระโหลก hi4 การกลับมาของบุหรี่ ความรักเพื่อน ให้เพื่อน ไว้วางใจเพื่อน เราเป็น อสพ. เราทำได้ เยสสสสสสสส

กังวล

วันพรุ่งนี้แล้วจะได้ขึ้นรถไปเพชรบุรีก็ขึ้นรถของไอ่จุทามาสไปก็กังวลอ่ะคิดมากที่สำคัญจริงๆคือคิดถึงฝ้ายมากร้องไห้ตลอดเลยเวลานึกถึงแต่ก็ต้องพยายามเข้าใจแค่แปบเดียว16วันเดียวก็กลับมาละเฮ้อ. . .สู้ๆ

ความเร็วของเวลา

วันนี่เป็นวันที่งงมากตื่นมาแม่กับพ่อโทรมาเรียกไปกลับไปดอยสะเก็ดไปเซ็นสัญญาที่จะไปอบรม อสพ.แล้วทุกอย่างมันเร็วมากจริงๆเซ็นวันนี่วันจันต้องไปรายงานตัวกลับมาทำงานเลยสรุปคือไม่ว่างอีกแล้วอย่างน้อยๆก็ปีหนึ่งยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยยังไม่ทันได้ใช้เวลาให้คุ้มกว่านี้เลยคิดถึงฝ้ายคิดถึงเวลาที่มันสบายที่ผ่านมา4-5เดือนนี่มีความสุขมากกินนอนกินนอนเที่ยวเที่ยวกินนอนเล่นคอมเล่นคอมกินไปหาฝ้ายอยู่กับฝ้ายมีความสุขจริงๆใจหายไม่รุ้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงอบรมที่เพชรบุรีนานมาก13-28ไม่เคยต้องจากบ้านไปนานขนาดนี้เลยไม่เคยต้องไปอยู่คนเดียวนานขนาดนี่เลยจะทำยังไงไม่ได้เครียดอะไรมากแค่ไม่รุ้มันจะเป็นยังไงมันจะเกิดอะไรขึ้นไม่รุ้เลยนิคือที่กังวลเรามันเป็นพวกไม่ค่อยชอบสถานการแบบนี้ซะด้วยเรามันชอบแบบต้องรู้ล่วงหน้าไรเงี่ยแต่นี้ไม่รุ้จริงๆว่ายังไงอบรมที่เพชรบุรีจะเป็นยังไงจบมาทำงานจะเป็นยังไงไม่รู้จริงๆรู้สึกว่าเริ่มเหงาเลยอ่ะไม่เจอฝ้ายเป็นครึ่งเดือนจะทนอยู่ได้ไหมนะยังไงก็ต้องพยายามเชื่อว่าเวลาเร็วนะแปบก็คงผ่านไปแล้วละสอบ กพ. ประกาศวันที่ 22 ซึ่งก้อไม่อยู่คงให้ฝ้ายดูให้ยังไงก็อยากได้กพ.มากที่สุดอยากทำงานอื่นอยากทำกระทรวงท่องเที่ยวและการกีฬาอย่างทำกรมอทุยานสวนสัตว์อะไรประมานนี่แต่นี่ก็อคือชีวิตเราก็ปล่อยให้ชีวิตไหลไปตามกระแสของมันเราคิดว่าเราฝึกมาพอเรียนมากพอที่จะผ่านเรื่องเหล่านี้ไปให้ได้หัวใจเราแข็งแกร่งพอที่จะผ่านมันไปได้เราเชื่อแบบนั้นและต้องมีสิ่งที่ดีที่ทำให้เรามีความสุขรออยู่ข้างหน้าแน่นอน