ความเร็วของเวลา

วันนี่เป็นวันที่งงมากตื่นมาแม่กับพ่อโทรมาเรียกไปกลับไปดอยสะเก็ดไปเซ็นสัญญาที่จะไปอบรม อสพ.แล้วทุกอย่างมันเร็วมากจริงๆเซ็นวันนี่วันจันต้องไปรายงานตัวกลับมาทำงานเลยสรุปคือไม่ว่างอีกแล้วอย่างน้อยๆก็ปีหนึ่งยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยยังไม่ทันได้ใช้เวลาให้คุ้มกว่านี้เลยคิดถึงฝ้ายคิดถึงเวลาที่มันสบายที่ผ่านมา4-5เดือนนี่มีความสุขมากกินนอนกินนอนเที่ยวเที่ยวกินนอนเล่นคอมเล่นคอมกินไปหาฝ้ายอยู่กับฝ้ายมีความสุขจริงๆใจหายไม่รุ้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงอบรมที่เพชรบุรีนานมาก13-28ไม่เคยต้องจากบ้านไปนานขนาดนี้เลยไม่เคยต้องไปอยู่คนเดียวนานขนาดนี่เลยจะทำยังไงไม่ได้เครียดอะไรมากแค่ไม่รุ้มันจะเป็นยังไงมันจะเกิดอะไรขึ้นไม่รุ้เลยนิคือที่กังวลเรามันเป็นพวกไม่ค่อยชอบสถานการแบบนี้ซะด้วยเรามันชอบแบบต้องรู้ล่วงหน้าไรเงี่ยแต่นี้ไม่รุ้จริงๆว่ายังไงอบรมที่เพชรบุรีจะเป็นยังไงจบมาทำงานจะเป็นยังไงไม่รู้จริงๆรู้สึกว่าเริ่มเหงาเลยอ่ะไม่เจอฝ้ายเป็นครึ่งเดือนจะทนอยู่ได้ไหมนะยังไงก็ต้องพยายามเชื่อว่าเวลาเร็วนะแปบก็คงผ่านไปแล้วละสอบ กพ. ประกาศวันที่ 22 ซึ่งก้อไม่อยู่คงให้ฝ้ายดูให้ยังไงก็อยากได้กพ.มากที่สุดอยากทำงานอื่นอยากทำกระทรวงท่องเที่ยวและการกีฬาอย่างทำกรมอทุยานสวนสัตว์อะไรประมานนี่แต่นี่ก็อคือชีวิตเราก็ปล่อยให้ชีวิตไหลไปตามกระแสของมันเราคิดว่าเราฝึกมาพอเรียนมากพอที่จะผ่านเรื่องเหล่านี้ไปให้ได้หัวใจเราแข็งแกร่งพอที่จะผ่านมันไปได้เราเชื่อแบบนั้นและต้องมีสิ่งที่ดีที่ทำให้เรามีความสุขรออยู่ข้างหน้าแน่นอน