วันอังคารที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2554
อดทน1
วันนี่โดนหัวหน้าเรียกไปพูดอะไรเยอะแยะมากมายกับตัวเราทั้งเรื่องงานต่างๆทุกอย่างการทำงานจนทำให้เรารู้สึกว่าเฮ้ยตัวเรามันห่วยขนาดนี่เลยหรอวะเรามันทำได้แย่ขนาดนี่เลยหรอวะเสียใจไม่ได้โกรธหรืองอลอะไรหัวหน้าเลยเพราะหัวหน้าเขาก็พูดถูกจริงๆขนาดแกป่วยไม่สบายแกยังทำงานได้เราเป็นผู้ชายแท้ๆวัยรุ่นอยู่ด้วยตัวก็ใหญ่แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยอยู่มาสี่ห้าเดือนแล้วยังไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่างไม่ได้อะไรจริงๆอยู่แบบโง่ๆไปวันเมื่อวานไม่ได้คิดอะไรก็ทำไปเรื่อยๆแต่พอมาวันนี่โดนพูดให้คิดแบบนี่เราก็เลยคิดว่าตัวเราเองมันคงไม่มีศักยภาพพอที่จะทำงานรึปล่าวขี้เกียจเกินไปรึปล่าวงานอสพ.มันไม่ใช่กับเรารึปล่าวลาออกดีรึปล่าวก็เลยตั้งใจว่าจะอดมนฝืนดูอีกรอบถ้ามันไปไม่ไหวจริงๆก็คงออกมาดีกว่าอยู่แบบนี้อายเขาไม่มีศักดิ์ศรีอะไรเลยตัวเราทำไมมันถึงได้ไม่มีอะไรดีอย่างนี้เลยตอนนี่คิดด้านลบกับตัวเองเยอะมากหาด้านบวกกับตัวเองไม่เจอเลย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น