หงุนงง

วันนี่วันอังคารหลังจากตอนเช้าไปช่วยพี่ๆพัฒนากรทั้งหลายจัดประชุม กบท.ที่วัดดอยตอนบ่ายก็เลยกลับบ้านดีกว่าเพราะมันไม่มีใครอยู่แล้วที่เขาก็กลับกันหมดตอนนี่รู้สึกกังวลใจหลายอย่างเพราะที่ไปสอบพัฒนากรมาดันสอบติดจากสี่หมื่นเหลือ900ไม่แน่ใจว่าเพราะใช้เส้นรึปล่าวรึว่ากุเก่งจริงทำได้ตอนนี่ก็เหลือแค่ไปสัมภาษณ์ที่กรุงเทพอาทิตย์หน้าเฮ้อคิดหลายอย่างถ้าได้จะทำยังไงชีวิตจะเป็นยังไงหลายเรื่องเรื่อฝ้ายด้วยเป็นห่วงฝ้ายถ้าไปอยู่ไกลๆแล้วฝ้ายจะทำยังไงเฮ้อเศร้าว่ะมากมายแต่ก็ยังไงก็ให้่ชีวิตดำเนินไปตามที่มันควรจะเป็นละกันสู้ๆชีวิตกันไป

ปล. งานในห้องพัฒนาชุมชนตอนนี่อะไรๆก็มาลงทีี่กู เฮ้ยละถ้ากูไม่อยู่พวกป้าๆจะทำยังไงใจก้คิดถ้าได้จริงๆก็จะไม่สนอะไรแล้วปล่อยเลย เหอะ

ฝนตก

ตอนนี่ฝนตกเบาๆอยากกินลูกชิ้นทอดจังแต่ก็คิดว่าจะอดเอาตอนนี่ก้ออยู่บ้านสบายๆสอบเสร็จแล้วพัฒนากรที่ลำปางชีวิตก็เรื่อยเปื่อยช่วงนี่ทำงานสบายมากแต่ก็คิดว่ามันก็เป็นช่วงชีวิตล่ะนะทุกวันก็เล่นแต่เกมส์หลับดึกทุกวันเลยไดอารี่ก้อลืมไว้ที่ฝ้าย2ทิดละเดีัยวพุ่งนี่้ไปหาฝ้ายด้วยเย้ๆดีใจมากมายคิดถึงฝ้ายมากเลยว่าจะไปดูแฮรี่พอสเตอ7.2ด้วยเย้ ๆๆแต่เดียวอาทิดหน้าต้องทำรายงานประจำเดือนด้วยสินะ สู้ๆ

นานมาก

อีกไม่กี่วันก็จะได้ไปสอบพัฒนากรที่ลำปางแล้วเวลาก็ยังคงเร็วไปตามที่มันเป็นนี่ไม่ได้เขียนตั้งแต่ต้นพฤษภานี่มันต้นก.คแล้ว สองเดือนแล้วสินะที่ไม่ได้เข้ามาที่นี่ทุกอย่างไปตามเวลารู้สึกโตขึ้นรุ้สึกรุ้สึกอะไรมากๆขึ้นบอกไม่ถูกได้หัวหน้าใหม่มาทำงานก็มีความสุขขึ้นเข้าใจเลยว่าการทำงานกับคนถ้าคนนั้นเป็นยังไงเราก็เป็นแบบนั้นทำงานกับคนเครียดเราก็เครียดทำงานกับคนสนุกมันก็สนุกชีวิตความรักกับฝ้ายสองเดือนที่ผ่านมาฝ้ายก็ได้ไปทำงานปริ้นแล้วเราเข้าใจนะเข้าใจความรุ้สึกฝ้ายมากเลยเพราะเราทำงานมาก่อนพอเข้าใจว่าทำงานมันก็ต้องเป็นไงยิ่งฝ้ายทำงานครั้งแรกก็ไปทำปริ้นเลยงานใหญ่ความรับผิดชอบก้ต้องใหญ่ธรรมดาแต่มันก็ชีวิตล่ะนะเรียนจบก็ต้องทำงานเหมือนเราเราก็ต้องทำงานทั้งที่ไม่อยากทำเลยแต่ไงได้ชีวิตเกิดมาก็ต้องเป็นแบบนี้ อดเอาเนาะอะไรๆมันก็เปลี่ยนไปบ้างฝ้ายก็เหนื่อยเสียงหายไม่สบายตลอดเลยแต่มันเป้นงานที่ดีไม่ใช่ทุกคนจะได้แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็หาใหม่ดีกว่าแต่ก็คงต้องอดเอาจนถึงที่สุดล่ะนะเราก็เหมือนกันอดเอาเหมือนกัน อึ๊บ ๆ