นานมาก

อีกไม่กี่วันก็จะได้ไปสอบพัฒนากรที่ลำปางแล้วเวลาก็ยังคงเร็วไปตามที่มันเป็นนี่ไม่ได้เขียนตั้งแต่ต้นพฤษภานี่มันต้นก.คแล้ว สองเดือนแล้วสินะที่ไม่ได้เข้ามาที่นี่ทุกอย่างไปตามเวลารู้สึกโตขึ้นรุ้สึกรุ้สึกอะไรมากๆขึ้นบอกไม่ถูกได้หัวหน้าใหม่มาทำงานก็มีความสุขขึ้นเข้าใจเลยว่าการทำงานกับคนถ้าคนนั้นเป็นยังไงเราก็เป็นแบบนั้นทำงานกับคนเครียดเราก็เครียดทำงานกับคนสนุกมันก็สนุกชีวิตความรักกับฝ้ายสองเดือนที่ผ่านมาฝ้ายก็ได้ไปทำงานปริ้นแล้วเราเข้าใจนะเข้าใจความรุ้สึกฝ้ายมากเลยเพราะเราทำงานมาก่อนพอเข้าใจว่าทำงานมันก็ต้องเป็นไงยิ่งฝ้ายทำงานครั้งแรกก็ไปทำปริ้นเลยงานใหญ่ความรับผิดชอบก้ต้องใหญ่ธรรมดาแต่มันก็ชีวิตล่ะนะเรียนจบก็ต้องทำงานเหมือนเราเราก็ต้องทำงานทั้งที่ไม่อยากทำเลยแต่ไงได้ชีวิตเกิดมาก็ต้องเป็นแบบนี้ อดเอาเนาะอะไรๆมันก็เปลี่ยนไปบ้างฝ้ายก็เหนื่อยเสียงหายไม่สบายตลอดเลยแต่มันเป้นงานที่ดีไม่ใช่ทุกคนจะได้แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็หาใหม่ดีกว่าแต่ก็คงต้องอดเอาจนถึงที่สุดล่ะนะเราก็เหมือนกันอดเอาเหมือนกัน อึ๊บ ๆ