ต้องรีบมาพิมเพราะรู้สึกว่าตอนนี่ความรู้สึกมันมีมากและชัดเจนที่สุดก็คืออยากจะขอบคุณน้องๆนักเรียนทุกคนนักเรียนชั้นม.3 ร.ร ยุพราช ทุกคนที่วันนี่ได้ให้ความรู้สึกแปลกๆแต่มีความสุขมากบอกไม่ถูกมันรู้สึกตัวลอยจริงๆไม่เคยคิดเหมือนกันว่าวันเกิดมาจะมีวันหนึ่งที่มีน้องๆนักเรียนเอาดอกไม้มากราบมันดูจิงจังมากเลยนะรู้สึกว่าเฮ้ยเมื่อคืนกุยังเป็นเกรียนด็อจเออยู่เลยแต่พอวันต่อมากลับมีน้องๆมาให้ความรักความนับถือกล่าวคำซึ้งๆให้แบบนี้ที่จิงวันนี่ก็ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่าจะได้ของอะไรรึปล่าวแต่พอมาถึงกลับได้เยอะมากทั้งๆที่ไม่ได้มีอะไรให้น้องๆเลยสักคนดีใจนะรู้สึกว่าตลอด1เทอมที่ผ่านไปที่ยุพนี่กุไม่ได้ให้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับนักเรียนเลยรู้สึกตัวเองไร้สาระโคดพอมาตอนนี่ก็รู้สึกผิดที่ไม่ได้ตั้งใจมาสอนแบบดีๆอ่ะมาเทอมนี่เหมือนมาเรียนรู้ที่จะให้ชีวิตมากกว่าแต่ก็ขอบคุณนักเรียนน้องๆทุกคนที่ยังรักและเรียกกุว่าครูอยู่ ขอบคุณมาก
ปล. หวังว่าคงมีสักวันที่ครูและพวกเราทุกคนจะได้เจอกันอีกถ้าอนาคตที่จะไปข้างหน้าต้องเดินในชีพครูก็จะมีพวกเราแหละม.3ยุพปี52นี่แหละที่เป็นแรงบันดาลใจเป็นพลังน้องๆทุกคนได้ให้ประสบการณ์ความรู้สึกที่พิเศษต่อทางเดินของครู
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น