จะถึงเดือนแห่งความวุ่นวายแร้ว ว ว

ปุ๊บปั๊บฉับไวก็จะผ่านเดือนกุมภาไปอีกแล้วชีวิตก็เป็นไปตามแรงโน้มถ่วงเรื่อยๆล่องลอยเนื่ยก็พึ่งกลับมาจากพะเยาหลังจากไปดูงานมาเป็นการไปไหนไกลๆครั้งแรกที่รุ้สึกเหมือนกับว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียวไม่มีเพื่อนไม่มีคนคุยด้วยเหงาอ่ะเหงามากพะเยาสวยนะสวยในแบบพะเยาตลอดเวลาที่อยู่คิดถึงฝ้ายทุกนาทีเลยอยากมีฝ้ายอยู่ด้วยคงจะเป้นเวลาที่มีความสุขมากที่สุดในโลกเลยล่ะได้เดินไปเรื่อยๆดูนู้นดูนี่มันก็แปลกตาดีอยากไปเที่ยวแบบไม่ต้องคิดอะไรเลยไปเรื่อยๆไม่ต้องห่วงเรื่องเวลาที่สำคัญที่สุดอยากไปกับฝ้ายมากเลยพอกลับมาก็ต้อง งงๆกับชีวิตต่อรายงานแผนเดือนนี่หัวหน้ายังไม่ได้เซ็นเลยแล้วจะยังไงนิได้ข่าวหัวหน้าไม่สบายเข้าโรงบาลอีกตังหากแล้วเดือนหน้าก็รับปริญญาด้วยยุ่งแน่ๆแต่ไปเที่ยวพิดโลกถ้าจะหนุกเอาฝ้ายไปด้วยเย้ๆๆจะขับรถเที่ยวเอาให้หายอยากไปเลยฮ่าๆ

กุมภาแล้วนะๆ ๆๆๆ

6กุมภาวันนี่วันอาทิดก็เป็นปกติหลังจากไปเที่ยวมาวันศุกเสาพอวันอาทิดก็ต้องกลับมาบ้านเพื่อเครียมทำงานอีก5วันรอวันศุกหน้าใหม่คิดถึงเวลาสองวันหนึ่งคืนที่ผ่านมามากได้อยู่กับฝ้ายไปเที่ยวไปนู้นไปนี่อาจจะมีงอนบ้างไม่ค่อยเข้าใจกันบ้างแต่สุดท้ายตอนจะกลับจิงๆก้คิดถึงมากๆเฮ้อออฝ้ายก็จะจบแล้วเดือนนี่ก็เดือนสุดท้ายแล้วดีจังส่วนเราก็ต้องอดทนต่อไปหลังจากผ่านช่วงที่มองตัวเองแย่สุดๆเกือบยอมแพ้ในชีวิตผ่านมาได้ก็ต้องเดินหน้าต่อไปก็มันคืองานเราก้ต้องผ่านมันไปให้ได้กันยายนนี่ก็จบแล้วว่าไปก็นึกถึงฝ้ายอีกเดือนเดียวก็ต้องมาหางานทำแล้วไม่รุ้จะปรับตัวได้ขนาดไหนหวังว่าคงจะเข้มแข็งมากกว่าเรานะชีวิตคือความทุกข์อยู่ที่ว่ามันจะทุกข์มากทุกข์น้อยเท่านั้นเอง

: เสาทิดนี่ไปเที่ยวหลายที่มากเลยไปทั้งงานไม้ดอกไม้ประดับทั้งตอนกลางวันและกลางคืนไปเที่ยวงานตรุตจีนที่กาดหลวงตอนกลางคืนไปหน้ามอตอนกลางคืนไปกาดประตูเชียงใหม่ตอนเช้าที่สำคัญไปกับฝ้ายทุกที่เลยเย้ๆ