วันอาทิตย์ที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2555
รับปริญญาฝ้าย
วันพรุ่งนีั่วันจันทร์ซึ่งปกติแล้วก็ต้องไปทำงานที่กำแพงแต่ก็ลามาเชียงใหม่เพื่อจะไปงานฝ้ายซึ่ง23เป็นวันถ่ายรูปที่มหาลัยแต่ดันตรงกับที่ตาไปหาหมอความรู้สึกบอกไม่ถูกทำไมต้องเงี่ยด้วยเรารึตั้งใจจะมางานฝ้ายแต่ดันต้องไปส่งตาทำให้ทุกอย่างมันผิดไปหมดเลยไม่โทษตาไม่โทษแม่ไม่โทษใครเพราะมันไม่มีใครผิดจริงๆเซงว่ะ+รู้สึกว่าทำไมต้องอย่างนี้ด้วยแต่เราก็ต้องพยายามให้ดีที่สุดไม่รุ้จะทำยังไงได้แต่ก้มหน้ารับความเป็นจริงเงินตอนนี่ก็หมดแล้วหมดจริงๆเงินที่เคยได้เป็นก้อนมาหลายๆคราวตอนนี่หมดแล้วเหลือแต่เงินเดือนของตัวเองล้วนๆซึ่งมันแทบจะไม่พออยู่แล้วนี่ต้องกลับบ้า่นมาบ้านก็ต้องเติมน้ำมันรถเพื่ออกไปข้างนอกอีกไม่รวมที่ออกไปข้างนอกแล้วกินแล้วใช้อีกมันเครียดนะจริงๆอุตสาผ่านเรื่องที่ฝ้ายเมนมาช้ามาได้ก็ต้องมาเครียดเรื่องนี่อีกไม่รุ้จะทำยังไงแล้วไม่รุ้จะบอกกับใครขนาดฝ้ายเองคนที่รักและไว้ใจมากที่สุดก็ยังบอกไม่ได้คือบอกไปก็ไปทำให้ฝ่ายนู้นคิดมากอีกทำให้เขาเสียใจอีกเว๊ย วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น